Para Rafa Cabeleira, eterna promesa:
O derradeiro xornalista galeguista normal, por non dicir listo, debeu nacer nalgún lugar da nosa terra antes de 1968. O ano no que naceu Rogelio Garrido, director de Faro de Vigo, outra persoa ilustrada, coma vostede, das altas capacidades.
(Permítanos o privilexio de ser os grandes profesionais dos medios de comunicación que Galicia produciu neste último século, e dos que estamos moi orgullosos)
Falando de tempos inmemoriais, preguntámonos cando no século XIX se ambienta a escena de Andresito sendo convidado a entreter os adultos cos seus talentos. Non pode negar que tanto o uso do diminutivo como a exhortación ao desfrute musical son costumes decimonónicos. O protagonista só necesitaba ser un querubín louro e de ollos azuis para confirmar que o seu artigo do pasado sábado 11 de outubro de 2025, na sección Diario de Deus de #periodicodepontevedra é o resultado dun exercicio de escritura creativa, opiniónismo e falta de rigor estatístico e científico. Unha tendencia imparable que ameaza con deixar obsoletos mesmo os artigos de profesionais do xornalismo de prestixio.
Non obstante, suscita dúas dúbidas razoables que nos gustaría respostar:
1- Algo non cadra con este "festín de coeficientes intelectuais altísimos e calidades innatas. Como pode haber tantos nenos por riba da media se todos sacan notas en cálculo?"
Pode parecerche que as cifras están infladas xa que, por sorte, en Galicia, segundo datos da Consellería de Educación e Cultura, a detección de altas capacidades aumentou un 17% con respecto ao curso anterior. Malia estes datos alentadores, a comunidade científica e educativa acepta amplamente que existe unha infravaloración significativa, xa que estiman que se detectan menos do 1 % do que son. Agárrese forte, Sr. Cabeleira, porque son todos os que están, pero non están todos os que son.
2- "...a non ser que as altas capacidades dalgúns pais consistan precisamente en saber ocultalas, humildes xenios que se disfrazan de xente común."
Tes razón na túa intuición. Nos nosos anos de experiencia, como poden confirmar expertos na materia como #ASAC e #AEST, vemos que as familias se achegan a nós con cautela, xeralmente preocupadas, buscando respostas e axuda para os seus fillos e fillas. Ter altas capacidades, por desgraza, non é algo do que presumas no parque infantil ou na cola do supermercado. Pola contra, está disfrazado, como dis, para pasar por "normal", porque son xulgados, examinados e ridiculizados; non só por grande parte do seu contorno, senón tamén por voces públicas con teclados con altofalantes que seguen a difundir o engano de que isto é "unha moda pasaxeira".
As crianzas que son altas capacidades non teñen que demostrarche nada; nacen con máis capacidade, non cunha Larousse debaixo do brazo. Altas capacidades significa exactamente o que di: unha capacidade superior á media para desenvolver o seu potencial.
Ese potencial desenvolverase ou non dependendo de varios factores, como o apoio ambiental, a resposta educativa axeitada, o esforzo, a forza de vontade... En #aurega, seguiremos traballando para garantir que ninguén quede atrás, ninguén en promesa eterna.
Bravo, Rafita! É unha mágoa que non che chamasen Pulitzer.